Það er svo undarlegt!!!!!!

Já svona er lífið skrýtið!!!!!

Maður heldur bloggsíðu svo vinir og vandamenn út um allar trissur geti fylgst með manni, og ég með þeim, svo er manni bara sagt af fólki út í bæ hvað maður á að gera og hvað ekki.  Ég fékk "komment" á færsluna "litið um öxl", þar er mér sagt að ég eigi að hætta hinu og þessu og að ég skuli ekki láta mér detta í hug að taka út athugasemdina því það sé fólk að fylgjast með!!!!! Þetta er eins og léleg bíómynd.  Ég er að íhuga að læsa síðunni eða gera nýja síðu svo maður fái frið með sitt.

Endilega lesið "kommentin" því að sjálfsögðu svaraði ég þessum aðilum...........Undarlegt hvað margir halda að þeir séu mikilvægir - maður má ekki lifa sínu daglega lífi án þess að þeir fái hugmyndir um að það snúist um þá.  Líkur sækir líkan heim segi ég nú bara.

Litið um öxl

Jæja þá fer árinu senn að ljúka og komin tími til að líta um öxl og skoða hvað gerðist á árinu. 

Ég greindist með liðagigt í byrjun árs – hef verið að berjast við það síðan.  Hef verið í lyfjameðferð, er að taka stera og er á krabbameinslyfjum.  Þetta fer ekki alltaf vel í mann en maður má víst bara vera þakklátur fyrir það sem maður hefur.  Ég var með "skrímslinu" þegar ég greindist, hann sýndi þessu aldrei skilning og þegar verstu næturnar gengu yfir þá fékk maður ekkert nema leiðindi og skít frá honum. 

Í byrjun janúar stofnaði ég fyrirtæki á Spáni með Hjördísi Hörpu vinkonu minni og bifrastarblondínu með meiru.  Fyrirtækið er fasteigna- og leigumiðlun en það er staðsett á Torrevieja svæðinu á Spáni.  Þetta hefur verið mikil reynsla og skemmtilegt ævintýri –sem vonandi á eftir að halda áfram um ókomin ár.  Ég fór út í byrjun janúar til að ganga frá stofnun fyrirtækisins, var úti í 10 daga sem var bara skemmtilegt.

Í mars fór dóttir "X-ins"  , að koma í heimsókn mér til mikillar undrunar, en hingað til hafði ég hvorki mátt sjá hana eða minnast á nafn hennar öðruvísi en að ég fengi kjaftshögg.  Yndislegt krútt, vel gefin, lifandi og einstaklega skemmtilegt barn.  Þetta ævintýri stóð skammt - síðasta skiptið sem hún kom til okkar var 18. mars en einmitt þá átti hún 4 ára afmæli.  Við skvísurnar bökuðum fína afmælisköku og pönnsur.  Hún hafði komið með kórónuna sína frá leikskólanum.  Það var dansað í eldhúsinu og mikið hlegið.  Við skreyttum íbúðina með blöðrum og öðru skrauti og buðum pabba hennar í veislu – en hann hafði lokað sig af með tölvunni sinni og headphone.  Eftir smá þref ákvað hann að slá til.  Ekki höfðum við setið lengi við borðið þegar hann fór að öskra á barnið að „ þessi feita hóra hún mamma hennar hefði ekki kennt henni neitt og að hann skyldi drepa þessa píku“  Ástæðan: Stelpan kunni ekki að halda rétt á hnífapörum...... Ég veit ekki hvað 4 ára gömul börn skilja mikið í svona, en aumingja greyjið varð viti sínu fjær og tók mig smá tíma að ná henni niður.  Þegar hún varð rólegri fór ég fram og sagði við pabba hennar að kannski væri best ef hann sæi barnið undir eftirliti móður hennar eða systur hans svona til að byrja með svo hún yrði ekki að þola svona meðferð fyrir þau mistök sem hann hafði gert sjálfur með því að loka á barnið sitt og barnsmóður á sínum tíma.  Þegar móðir hennar sótti hana sagði "X-ið" við hana að ég hefði bannað honum að koma með stelpuna inn á heimilið - Móðirin sagði bara að ég væri tík, reyndi aldrei að komast að því hvort eitthvað hefði gerst – Henni ætti ekki að ókunnugt um skapbresti hans þar sem hann hefur jú oftar en einu sinni gengið alvarlega í skrokk á henni.  Ég reyndi ekki að setja mig í samband við hana þar sem mér var hótað með lífláti ef ég gerði það.

Í apríl fór ég aftur út til Spánar til að ganga frá ýmsum málum með Hjördísi, einnig var ég að skoða í kringum mig þar sem "X-ið"  ætlaði að fara með mér út.  Ég var í viku í það skiptið.  Þegar heim var komið var samband okkar "X-ins" í algjörri rúst-hann ofbeldisfyllri en nokkurn tímann áður, en því miður lét hann ekki skapið bara bitna á mér heldur gekk hann líka í skrokk á hvolpinum .  Afbrýðissemin var að fara með hann-hann þoldi ekki að mér gekk vel í vinnu-skóla og með fyrirtækið.  Í lok apríl tilkynnti hann mér að hann væri hættur með mér-hann hefði ekki áhuga á svona feitri, ljótri, sjálfelskri konu eins og mér.  Honum datt samt ekki í hug að flytja út.

Ég var sett í algjört vinnubann út frá liðagigtinni þann 10 maí.  En einmitt þann dag tók þá ákvörðun að samband mitt við "X-ið " yrði að enda.  Reyndar hafði hann endað þetta löngu áður en aldrei farið en þennan dag ákvað ég að hann yrði að fara úr mínu lífi.  Ég sat fyrir utan læknastofuna, nýbúin að fá sprautur inn í alla liði á fótum og höndum.  Ég gat mig varla hreyft - hvað þá keyrt.  Ég hringdi í hann grátandi og ætlaði að biðja hann um að sækja mig.  Hann svaraði og ég heilsaði, sagði honum síðan að ég væri fyrir utan læknastofuna-hann greip þá fram í fyrir mér og sagðist vona að læknirinn hafi sagt við mig að ég ætti bara 2 vikur eftir ólifaðar og svo skellti hann á mig.  Þarna ákvað ég að þetta yrði að enda- og er bara sátt við það.  14 maí bað ég hann um að fara að koma sér út þar sem við værum nú ekki lengur saman-hann brást við með því að ganga í skrokk á mér-ég flúði  íbúðina.  Næsta dag kom ég og þá var hann að taka sitt hafurtask.  Hann kvaddi mig með þessum orðum „When I start killing people - I will start with you“  Þar sem þetta var ekki í fyrsta sinn sem hann hafði í líflátshótunum við mig þá fór ég og kærði manninn og er það mál enn í gangi og ég vona að þetta fari að taka enda.  Síðan 14.maí hef ég hef ég ekki séð hann og vona að ég eigi aldrei eftir að sjá hann framar. 

Ég á góða að og öll fjölskyldan mín þá sérstaklega Denni , Hulda og stóru mennirnir hennar Þórdísar lögðust á eitt við að laga íbúðina eftir „skrímslið“.  Það kostaði mig næstum því hálfa milljón.  Takk fyrir alla hjálpina þið góða fólk.   Í lok júní leigði ég frændsystkinum mínum íbúðina og fór til Spánar til að vera sumarið.  Eftir að ég kom þangað var ég mikið ónáðuð af mínum fyrrverandi en hann var að hringja í mig með allskyns ásakanir á mínar hendur.  Í einhver skipti bauð hann sjálfum sér í heimsókn heim til mín og síðast þann 8. ágúst en þá var hringt á lögregluna til að fá þá til að fjarlægja manninn úr íbúðinni.  Hann lét sig þó hverfa áður en lögreglan kom.  Síðan hefur ekki til hans spurst og ég vona að hann sé bara horfin

Ég dvaldi á Spáni í júní –júlí og ágúst.  Það var yndislegur tími. Fékk marga góða vini í heimsókn- naut lífsins og var svona að reyna að finna mig eftir áralanga bælingu.  Á Spáni kynntist ég svo mikið af góðu fólki og þarna má segja að ég hafi fengið trú á fólki aftur.  Chris-engill sem steig niður af himnum og kenndi mér að lífið er yndislegt, Þóra-ótrúleg kona, falleg , sterk og sjálfri sér samkvæm.  Florin-sem kenndi mér að ekki eru allir menn vondir, betri sál er vart hægt að finna.  Svona gæti ég lengi talið.....

Í lok ágúst kom ég aftur heim, leigði íbúðina mína út, hóf nám í lögfræði og hef verið að berjast við skruddurnar síðan þá.

Í október fór ég til útlanda enn einu sinni.  Þetta skiptið flaug ég til San Diego með stóru systur minni, fór þaðan með glæsilegu skemmtiferðaskipi til Mexíkó.  Þar lét ég marga gamla drauma að rætast.  Ég kafaði, syndi með höfrungum og kynntist mikið af góðu fólki.  Þarna steig ég í fyrsta skipti út úr þeim ramma sem ég gjörþekki svo vel.  Það var gott að upplifa það.  Yndisleg 10 daga ferð sem var fullkomin í alla staði.

Prófin voru í nóvember, gekk mér misvel í þeim.  Var næsthæst í einum hluta en féll í öðru.  Svona er lífið- tek bara á því á næstu önn.

Nú í byrjun desember fór ég út til Kúbu með mömmu, Stellu sem er vinkona mömmu, og Lindu litlu.  Þetta var sko ótrúlegt ævintýri- og Kúba hefur ekki séð það síðasta af mér-það er alveg ljóst.  Við stóðum fyrir smá söfnun á fötum, hreinlætisvörum,skóladóti og slíku þar sem fátæktin er mikil þarna.  Þetta var vel metið af heimamönnum.   Á Kúbu kynntist ég ótrúlega góðhjörtuðu fólki sem gat ekkert gefið nema vináttu sína en það er einmitt það mikilvægasta.  Þetta fólk á ekkert - fær 1500 krónur í mánaðarlaun- en er samt tilbúið til að gefa það sem það á og deila með öðrum.  Hamingjan skín úr andlitum þess og góðvild þess fer ekki framhjá neinum.  Þegar ég kvaddi eftir 2 vikur fannst mér ég hafa eignast vini fyrir lífstíð og verð pottþétt í sambandi við þessa fallegu persónur í framtíðinni.  Ferðin var vel heppnuð þrátt fyrir nokkra hnökra sem gerðu ferðina bara eftirminnilegri.

Hátíðirnar hafa gengið vel fyrir sig, allt í miklum rólegheitum.  Alltaf sé ég það betur og betur hvað ég á góða að, bæði svona fjölskyldulega séð og vinalega séð.  Það er svo ótrúlega mikið af góðu fólki í kringum mig. 

Til að slá botninn í þetta mjöööög langa blogg þá vil ég bara segja þetta:

Þakka ykkur fyrir allt það gamla og góða, fyrir vináttu, bros og tár, stuðninginn, skilninginn, hjálpina, ástina, hamingjuna, þögnina þegar við á, hringingarnar þegar það hefur átt við, fyrir allt peppið, fyrir að koma mér í skilning um að ég sé að gera rétt eða þegar ég er ekki að gera rétt. 

Takk fyrir allt-þið eruð æðisleg öll og ég er svo þakklát að þið skuluð vera hluti af lífi mínu.

Gleðilegt ár og ég óska ykkur öllum farsældar á nýju ári.  Megi gæfan vera með ykkur-þið eruð bestust

Ef lífið afhendir ykkur sítrónu munið þá bara að biðja um Tekíla og salt.

Dísa „svona líka sentimental í lok árs“.